Rruajtja është një pjesë integrale e përditshmërisë së meshkujve modernë, por a e dini se edhe kinezët e lashtë kishin mënyrën e tyre të rruajtjes. Në kohët e lashta, rruajtja nuk ishte vetëm për bukurinë, por lidhej edhe me higjienën dhe besimet fetare. Le të hedhim një vështrim se si kinezët e lashtë rruheshin.

Historia e rruajtjes në Kinën e lashtë mund të gjurmohet mijëra vjet më parë. Në kohët e lashta, rruajtja ishte një zakon i rëndësishëm higjienike dhe njerëzit besonin se mbajtja e fytyrës së pastër mund të parandalonte sëmundjet dhe infeksionet. Përveç kësaj, rruajtja lidhej edhe me ritualet fetare dhe disa besime fetare kërkonin që besimtarët të rruanin mjekrën për të treguar devotshmëri. Prandaj, rruajtja kishte një rëndësi të rëndësishme në shoqërinë e lashtë kineze.

Mënyra se si rruante kinezët e lashtë ishte ndryshe nga kohët moderne. Në kohët e lashta, njerëzit përdornin një sërë mjetesh për t'u rruar, më e zakonshmja prej të cilave ishte një brisk prej bronzi ose hekuri. Këto brisqe ishin zakonisht me një tehe ose me dy tehe dhe njerëzit mund t'i përdornin për të shkurtuar mjekrën dhe flokët e tyre. Përveç kësaj, disa njerëz përdorin gurë gërryes ose letër zmerile për të mprehur briskun për të siguruar mprehtësinë e tehut.

Procesi i rruajtjes në Kinën e lashtë ishte gjithashtu i ndryshëm nga kohët moderne. Në kohët e lashta, rruajtja bëhej zakonisht nga berberë ose brisqe profesionistë. Këta profesionistë zakonisht përdorin peshqirë të nxehtë për të zbutur lëkurën e fytyrës dhe mjekrën përpara se të përdorin një brisk për t'u rruar. Në disa familje të pasura, njerëzit përdorin gjithashtu parfum ose erëza për t'i shtuar pak aromë rruajtjes.

Rëndësia që populli i lashtë kinez i jepte rruajtjes mund të shihet edhe në disa vepra letrare. Në poezitë dhe romanet e lashta, shpesh mund të shihen përshkrime të rruajtjes, dhe njerëzit e konsiderojnë rruajtjen si një manifestim të elegancës dhe ritualit. Shkrimtarët dhe studiuesit e lashtë gjithashtu pinin çaj dhe recitonin poezi gjatë rruajtjes, dhe e konsideronin rruajtjen si një manifestim të arritjeve kulturore.